闲情赋

闲情赋原文：

夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
伤情处，高城望断，灯火已黄昏
新人虽完好，未若故人姝
春来遍是桃花水，不辨仙源何处寻
初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
燕归花谢，早因循、又过清明
败荷零落，衰杨掩映，岸边两两三三，浣沙游女
故乡遥，何日去家住吴门，久作长安旅
长恨春归无觅处，不知转入此中来
可怜处处巢居室，何异飘飘托此身。
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
艇子几时同泛待折荷花临鉴
闲云潭影日悠悠，物换星移几度秋

闲情赋拼音解读：

fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
shāng qíng chù，gāo chéng wàng duàn，dēng huǒ yǐ huáng hūn
xīn rén suī wán hǎo，wèi ruò gù rén shū
chūn lái biàn shì táo huā shuǐ，bù biàn xiān yuán hé chǔ xún
chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
yàn guī huā xiè，zǎo yīn xún、yòu guò qīng míng
bài hé líng luò，shuāi yáng yǎn yìng，àn biān liǎng liǎng sān sān，huàn shā yóu nǚ
gù xiāng yáo，hé rì qù jiā zhù wú mén，jiǔ zuò cháng ān lǚ
cháng hèn chūn guī wú mì chù，bù zhī zhuǎn rù cǐ zhōng lái
kě lián chǔ chù cháo jū shì，hé yì piāo piāo tuō cǐ shēn。
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
tǐng zi jǐ shí tóng fàn dài zhé hé huā lín jiàn
xián yún tán yǐng rì yōu yōu，wù huàn xīng yí jǐ dù qiū
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

词的上片回叙分手后回望离别之地临平镇和临平山，抒写了对往事无限美好的回忆和对友人的依恋之情。起首两句写词人对陈襄的离去特别恋恋不舍，一送再送，直到回头不见城中的人影，而那临平山上亭
高高的宫门和楼阁冰浴在夕阳的余晖中，桃李技叶茂密，柳絮随风飞舞。 皇宫里钟声稀疏，官舍中办公的官吏已经很少，门下省里只听见乌鸣。
一个人足以为人赞赏，并非他身在高位，因为，深居高位可以为善，也可以为恶，一切全在他内心是否有德。有德的人即使居于陋巷，他做的事仍然有益于众人；无德的人即使身居政要，也不是大家的福气
韦仁寿，雍州万年县人。隋朝大业末年(618)，为蜀郡司法书佐，审判案件平息争端，那些被判获罪的人都说：“韦君所审判的案子，死而无恨。”高祖进入函谷关内执政，派遣使臣安抚巴蜀两郡(今
比喻青出于蓝而胜于蓝，而新生力量的成长又须老一代积极扶持。前两句是回顾，既表达了“长江后浪推前浪，一代新人胜旧人”，又表达了后辈不忘前辈扶持教导之恩；后两句是展望，用以表达新生力量

相关赏析

这是一首抒发伤春情怀的词。首先值得注意的是，词人抒发伤春之情，并非因先睹物而引致伤感，而是深处闺中，即敏锐地感悟到大自然细微的变化，由此引起情感变化。“风定落花深，帘外拥红堆雪”，
唐朝名将郭子仪每次见客，必定有侍女多人服侍左右。但一听说卢杞要来，他却让侍女全部回到后面去。他的儿子们都不明白这是为什么，郭令公说：“卢杞容貌丑陋，妇人见了，恐怕会笑话他的容貌
蔡松年是金初重要作家之一,虽然一生官运亨通,其作品在出处问题上却流露了颇为矛盾的思想感情。他自称“自幼刻意林壑，不耐俗事”（《雨中花》词序）后曾“买田于苏门之下”。“将营草堂，以寄
开口说话，首先要讲究信用，遵守承诺。欺骗或花言巧语之类的伎俩，绝不能去做。话说得多不如说的少，应实实在在，不要讲些不合实际的花言巧语。刻薄的言语，下流肮脏的话，以及街头无赖粗俗的口
有志不在年高，中国传统社会对青少年的压抑是很严重的，比起宋以后的封建社会中后期，战国时代对晚辈的相当尊重。年轻人有胆识、少有传统的束缚，只要领悟传统的智慧，就可以干出一番大事来。所

作者介绍

陈维崧 陈维崧(1625～1682)清代词人、骈文作家。字其年，号迦陵。宜兴（今属江苏）人。清初诸生，康熙十八年(1679)举博学鸿词，授翰林院检讨。54岁时参与修纂《明史》，4年后卒于任所。