闲情赋

闲情赋原文：

初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
风劲角弓鸣，将军猎渭城
数州消息断，愁坐正书空
辇毂繁华事可伤，师师重老过湖湘
去岁江南见雪时，月底梅花发
只向从前悔薄情，凭仗丹青重省识，盈盈，一片伤心画不成
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
打起黄莺儿，莫教枝上啼
白日丽飞甍，参差皆可见
寂寂花时闭院门，美人相并立琼轩
古宫闲地少，水港小桥多
写不成书，只寄得、相思一点

闲情赋拼音解读：

chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
fēng jìn jiǎo gōng míng，jiāng jūn liè wèi chéng
shù zhōu xiāo xī duàn，chóu zuò zhèng shū kōng
niǎn gǔ fán huá shì kě shāng，shī shī zhòng lǎo guò hú xiāng
qù suì jiāng nán jiàn xuě shí，yuè dǐ méi huā fā
zhǐ xiàng cóng qián huǐ bó qíng，píng zhàng dān qīng zhòng shěng shí，yíng yíng，yī piàn shāng xīn huà bù chéng
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
dǎ qǐ huáng yīng ér，mò jiào zhī shàng tí
bái rì lì fēi méng，cēn cī jiē kě jiàn
jì jì huā shí bì yuàn mén，měi rén xiāng bìng lì qióng xuān
gǔ gōng xián dì shǎo，shuǐ gǎng xiǎo qiáo duō
xiě bù chéng shū，zhǐ jì dé、xiāng sī yì diǎn
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

沈德潜的诗现存2300多首，有很多是为统治者歌功颂德之作。《制府来》、《晓经平江路》、《后凿冰行》等反映了一些社会现实。但又常带有封建统治阶级的说教内容，如《观刈稻了有述》，一方面
⑴众芳：百花。摇落：被风吹落。暄妍：明媚美丽。 ⑵疏影横斜：梅花疏疏落落，斜横枝干投在水中的影子。 ⑶暗香浮动：梅花散发的清幽香味在飘动。 ⑷霜禽：一指“白鹤”；二指“冬天的禽鸟”，与下句中夏天的“粉蝶”相对。
有财有势人家的女儿，若是教养好犹可，若是教养不佳，本身又不明事理，那么对做公婆、做丈夫的人来说都不是好事。因为势家女平日养尊处优，遂心惯了，就很难能奉养公婆，不让公婆受气已经不错了
　　有位卖炭的老翁，在南山里砍柴烧炭。他满脸灰尘，显出被烟熏火烤的颜色，两鬓头发灰白，十个手指也被炭烧得很黑。卖炭所得的钱用来干什么？买身上穿的衣裳和嘴里吃的食物。可怜他身上只
大凡针刺的法则，全在《终始》篇里。明确了解了终始的意义，就可以确定阴经阳经的关系。阴经与五脏相通，阳经与六腑相通。阳经受气于四肢之末，阴经受气于五脏。所以泻法是迎而夺之，补法是随而

相关赏析

第一则是学习方法和个人修养，启发人们热爱学习，加强自律。第二则是学习方法，讲知识的继承和创新。第三则是学习方法，强调复习对知识的必要性。第四则是学习方法，强调学习要和思考相结合，阐
⑴姑苏：苏州西南有姑苏山，因而苏州也别称姑苏。⑵柁牙：船柁。柁，同“舵”。牙，牙樯。杜甫《秋兴》诗：“锦缆牙樯起白鸥。”仇注引《埤苍》：“樯尾锐如牙也。”樯即桅竿。⑶诸本并作“鹭眠
话说古人的敬称与谦称 古人在对话时很讲究谦词与敬词的运用。如称对方的儿子为“令郎”，称自己的儿子为“犬子”。上文那酒徒敬称对方的家为“贵府”，而古人谦称自己的家为“贱寓”、“敝寓”，也可称“敝庐”、“陋室”，敬称对方的脚为“玉趾”，说你到来为“屈尊”。凡此种种，都是谦词与敬词的运用。​
这首诗本为送李判官入京，却先从自己从长安入安西着笔。“一身从远使，万里向安西”。说自己在公元749年（天宝八年）受高仙芝之聘，不远万里，从长安来到安西。安西，在唐代是一个十分遥远、
唐朝人魏知古（陆泽人，谥忠）出身于低级官吏，受姚崇（硖州硖石人，字元之）推荐任用，后来虽然两人职位相当，而姚崇却颇为轻视他。后来魏知古升任吏部尚书，负责东都官员的考选任职。姚崇

作者介绍

侯文曜 侯文曜，清词人。字夏若，无锡人。有《松鹤词》一卷、《巫山十二峰词》一卷。