闲情赋

闲情赋原文：

柔情似水，佳期如梦，忍顾鹊桥归路
二十四桥明月夜，玉人何处教吹箫
　　激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
璇室群酣夜，璜溪独钓时
　　初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
窗白一声鸡，枕函闻马嘶
读书不觉已春深，一寸光阴一寸金
紫艳半开篱菊静，红衣落尽渚莲愁
对潇潇暮雨洒江天，一番洗清秋
　　夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
流水翻催泪，寒灰更伴人
　　考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
齐唱宪王春乐府，金梁桥外月如霜
白马绕旌旗，悲鸣相追攀

闲情赋拼音解读：

róu qíng sì shuǐ，jiā qī rú mèng，rěn gù què qiáo guī lù
èr shí sì qiáo míng yuè yè，yù rén hé chǔ jiào chuī xiāo
　　jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
xuán shì qún hān yè，huáng xī dú diào shí
　　chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
chuāng bái yī shēng jī，zhěn hán wén mǎ sī
dú shū bù jué yǐ chūn shēn，yī cùn guāng yīn yī cùn jīn
zǐ yàn bàn kāi lí jú jìng，hóng yī luò jǐn zhǔ lián chóu
duì xiāo xiāo mù yǔ sǎ jiāng tiān，yī fān xǐ qīng qiū
　　fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
liú shuǐ fān cuī lèi，hán huī gèng bàn rén
　　kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
qí chàng xiàn wáng chūn yuè fǔ，jīn liáng qiáo wài yuè rú shuāng
bái mǎ rào jīng qí，bēi míng xiāng zhuī pān
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

能吹落秋天的落叶，能催开春天的鲜花。刮过江面能掀起千尺巨浪，吹进竹林能使万竿倾斜。注释①解落：解散，散落。《淮南子·时则训》：“季夏行春令，则谷实解落。”②解：分解。
贞观初年，唐太宗对侍从的大臣们说：“做君主的法则，必须首先存活百姓。如果损害百姓来奉养自身，那就好比是割大腿上的肉来填饱肚子，肚子填饱了，人也就死了。如果要想安定天下，必须先端正自
梦笔生花　　江淹在被权贵贬黜到浦城当县令时，相传有一天，他漫步浦城郊外，歇宿在一小山上。睡梦中，见神人授他一支闪着五彩的神笔，自此文思如涌，成了一代文章魁首，当时人称为“梦笔生花”
太阳病，项背部拘紧不柔和，俯仰不能自如，无汗畏风的，用葛根汤主治。葛根汤方葛根四两麻黄三两，去节桂枝二两，去皮生姜三两，切片甘草二两，蜜炙芍药二两大枣十二枚，剖开以上七味药，用水一
①此诗作于元丰元年黄楼新成以后。作者追述去年今日的水灾；欣喜今日的佳节。②去年重阳，作者曾预料他的友好来共度佳节，来客既为水所阻，主人亦忙于与水斗争，故云不可说，即无从说起的意思。

相关赏析

　　宋真宗病重，李迪与宰相为祈神消灾而在宫中留宿。八大王赵元俨平素就有野心，这次以探望真宗的病情为由进驻宫中，虽然已经过了一段时日，可是仍然没有离开的念头。而仁宗年纪尚小，辅政
《柳梢青》，又名《陇头月》。双调，四十九字，上片六句下片五句，各三平韵。下片第十二字宜用去声。别有一体改用入声韵，上片三仄韵，下片两仄韵，平仄略异。　　“龟翁”，即翁逢龙。“研意”
均王下贞明五年（己卯、919）后梁纪六 后梁均王贞明五年（乙印，公元919年）　　[1]冬，十月，出为楚州团练使。　　[1]冬季，十月，吴国派杨出任楚州团练使。　　[2]晋王如魏州
兵部员外郎李约，汧国公的儿子，接近于宰相儿子的地位。李约有个雅好，他非常喜爱深奥微妙的义理。李约声名远传，品德操行都很优秀。他酷爱山林，琴艺、酒量、词道，都高绝一时，终生不接近女色
所谓“天赐”只是一种比拟性的说法，天爵实际上是精神的爵位，内在的爵位，无需谁来委任封赏，也无法世袭继承。人爵则是偏于物质的、外在的爵位，必须靠人委任或封赏或世袭。说穿了，天爵是精神

作者介绍

包佶 包佶生卒年不详。唐代诗人。字幼正、闰州延陵【今江苏省丹阳市】人。包佶历任秘书监、刑部侍郎、谏议大夫、御史中丞，居官严正，所至有声。因疾辞官，卒于故里。封丹阳郡公。天宝六年及进士第。累官谏议大夫，坐善元载贬岭南。刘晏奏起为汴东两税使。晏罢，以佶充诸道盐铁轻货钱物使。迁刑部侍郎，改秘书监，封丹阳郡公，居官谨确，所在有声。 包佶天才赡逸，气宇清深，心醉古经，神和《大雅》，诗家老斫（音卓，指技艺精湛、经验丰富）。与刘长卿、窦叔向诸公皆莫逆之爱，晚岁沾风痹之疾，辞宠乐高，不及荣利。 包佶父包融，兄包何。包佶与包何俱以诗鸣，时称“二包”。